Wie een tentoonstelling organiseert, wil iets aan de wereld laten zien. Er is iets wat de moeite waard is, iets nieuws of iets wat zelden te zien is. Je wilt een groot publiek bereiken en dat publiek moet na afloop een beetje wijzer zijn geworden. Je gaat ervanuit dat het publiek wel geïnteresseerd is, maar nog niet zo heel veel ervan weet. Bovendien is het reisje naar de tentoonstelling een uitje voor de bezoeker. Je wilt het hem of haar dus een beetje gemakkelijk maken, want hij/zij doet veel moeite om er te komen en moet ook nog betalen om te mogen kijken.
Logisch toch? Waarom hebben de samenstellers van de tentoonstelling van de Internationale Architectuur Biënnale in Rotterdam dat niet begrepen? Ze hebben iets geweldigs om te tonen: tientallen analyses, concepten en voorstellen over stad en ecologie. Gerenommeerde bureaus mochten zich op dat brede thema uitleven en hebben dat met overgave gedaan. Een enorme rijkdom aan kennis en inzichten, waar je veel van kunt opsteken. En wat heeft IABR daarmee gedaan: ze hebben die honderden panelen gewoon naast elkaar in de Kunsthal uitgestald, een gebouw waarin je je toch al moeilijk kunt oriënteren.
Natuurlijk, de thema’s van Urban by Nature staan keurig bij elkaar. Maar elke hiërarchie in de presentatie ontbreekt. Wat ik vooral miste, waren teksten of panelen waarin deelonderwerpen werden samengevat en ingeleid. Dat zou bijvoorbeeld zo kunnen: ‘In de volgende rij panelen gaat het over het omgaan met water in de stad. Zoals u zult zien, zoeken de inzenders de oplossing van probleem X vooral in benadering Y. Een goed voorbeeld daarvan is inzending A, maar let u ook eens op inzending B, want die heeft een andere oplossing die nogal avontuurlijk is.’
Met zo’n inleiding weet je waar je op kunt letten en is je nieuwsgierigheid geprikkeld.
Er is veel te lezen op deze tentoonstelling, maar vergeet vooral je leesbril en loep niet wanneer je naar de Kunsthal gaat. De teksten zijn veel te klein afgedrukt. De kaarten en legenda’s vaak onleesbaar. Typografisch is de tentoonstelling werkelijk een beproeving: volkomen verkeerde signaalwoorden. Overal staat TEKST TEXT alsof je op alles auto’s in de straat groot AUTO schrijft. Wat heeft dat voor zin? Het leidt vreselijk af. Nederlandse en Engelse teksten staan zonder onderscheid in dezelfde kleur en typografie door elkaar. Wie verzint zoiets?
Het bezoek aan de IABR vond ik dan ook vooral vermoeiend, terwijl ik had gehoopt inspiratie te krijgen. Tussendoor zag ik wel dat hier een rijk overzicht bijeen was van de state of the art-concepten over ruimte, stedenbouw en ecologie. Maar ik had graag een goede gids gehad bij het banen van een weg door dit oerwoud aan panelen.